Czytelnictwo

Niniejszą notkę sponsoruje blog poniższy:

http://poczytajmi.blox.pl/html

Pozdrowienia dla Autorki :)

Od zawsze byłam maniaczką czytania. Odkąd nauczyłam się rozróżniać litery, czytałam wszystko, co miałam w zasięgu wzroku. Odziedziczyła to po mnie Gryzelda, wprawiając w osłupienie autobus pełen ludzi ( łącznie ze mną), odczytawszy trasę tegoż autobusu - powoli ale poprawnie. Miała wtedy lat niespełna cztery. Od tego czasu, Gryzelda doprowadzała do furii Gburka, który z mozołem pokonywał w pierwszej klasie trudy poznawanie literek....Doprowadzała też do rozpaczy mnie, bowiem zachwyty postronnych nad jej umiejętnościami, sprawiały, że Gburek wcale do czytania się nie palił a wręcz przeciwnie - zniechęcał. Już miałam wizję, że mój syn czytać nie będzie nigdy, kiedy na pomoc przyszedł mi Harry Potter - oznajmiłam Potomstwu, że czytać im tego nie będę, jak Gburek nauczy się czytać, przeczyta sobie sam. Gryzeldzie  przyobiecałam lekturę Harrego, jak tylko rozpocznie edukcję szkolną ( wszak czytać już umiała - i głośno wyrażała swoje zdanie na temat niesprawiedliwości dziejowej: "bo ja już czytam a nie mogę Harrego! a on się nigdy nie nauczyyyy!"). Niespodziewanie szybko od tej obietnicy, Gburek zaczął płynnie czytać. Pierwszy tom Harrego poszedł w użycie zaraz po ósmych urodzinach...Przeczytanie całego zajęło co prawda kilka miesięcy, ale sukces był - Gburek czytał z własnej, nieprzymuszonej woli. Niestety - kiedy zaczyna się z fenomenalną książką, trudno zejść niżej: Gburek nie bardzo ma ochotę czytać coś innego, niż książki o Harrym. Mam nadzieję, że jednak kilka pozycji będzie godnych jego zainteresowania...
Przygody Harrego P. musiałam umiejętnie ukrywać przed Gryzeldą - jednak długo nie dało się wytrzymać, potraktowaliśmy więc rozpoczęcie "zerówki" jako początek edukacji i pierwszego dnia wakacji "przedzerówkowych" Gryzelda dostała pozwolenie czytania pożądanej powieści. Naiwnie łudziłam się, że zajmie jej to chociaż połowę wakacji - jakież było moje zdziwienie, kiedy po pięciu dniach przyszła do mnie z nieśmiałym pytaniem, czy ona może tom drugi już zacząć.....Wychowałam mola książkowego!!!!
Czytamy dużo książek dziecięcych, często są to te pozycje, które sama ciepło wspominam (np."Niekończąca się opowieść" "Karolcia"), często też moje dziecięce fascynacje okazują się celne jak przysłowiowa kula, co trafiła w płot ( Niziurski, Nienacki, seria podróżnicza o Tomku). Szperam więc po Merlinie oraz księgarniach ( ale tam to tylko wtedy, jak mam nadmiar w portfelu...) w poszukiwaniu atrakcyjnych nowości. Wspomniany na początku tej notki blog będzie niewątpliwie moją inspiracją.