Pamiętniki

Z pewnych względów ZOSTAŁAM ZMUSZONA do przejrzenia swoich szkolnych pamiętników.
Czynię to zwykle niechętnie, ponieważ obraz trzynasto - siedemnastolatki, jaki się tam jawi, nijak nie pasuje do mojego wysokiego mniemania o sobie....
Ale jak trzeba, to trzeba.
No i znalazłam tam otóż taki kwiatek:
"Historyk zarządził, że zamiast odpytywać, zrobi nam kartkówkę. Wszyscy byli załamani, a Jonatan stwierdził nawet, że jest kompletnym zerem. Pocieszyłam go, że dam mu ściągnąć (siedział w ławce za mną), jeśli tylko będę potrafiła odpowiedzieć. Zaczęła się klasówka. Kiedy tylko napisałam odpowiedź na pierwsze pytanie, odwróciłam się, żeby Jonatan widział, co pisać. Ale spostrzegawczy Historyk był błyskawiczny: "Iksińska odwróć się, bo Igrek za dużo ściągnie"

Niby zwykła klasowa sytuacja....ale czytanie swojego własnego, podwójnego nazwiska w takiej konfiguracji jest co najmniej zabawne. Ciekawe, co pisząca te słowa czternastolatka powiedziałaby na spotkanie ze mną - od prawie czternastu lat żoną pana Jonatana Igreka, panią Jasmeen Iksińską - Igrek.

PS. Tak, przyznaję się, mam dziwny i nieracjonalny opór przed podawaniem w sieci mojego imienia, nazwiska a nawet imion moich psów. Wiem, że anonimowość w internecie jest iluzoryczna, ale jednak wolę ją zachować przynajmniej w takim stopniu, w jakim potrafię. Owszem, mam świadomość, że wiele opisywanych sytuacji (jak chociażby powyższa) przez to traci część sensu czy humoru. Trudno....